De eerste weken van de bokjacht is het traditioneel alle hens aan dek en komen er op korte tijdspanne heel wat vragen om nazoeken binnen via onze centrale of rechtstreek bij de voorjager . Zo bekwam Jef een jongjager en cursist een oproep van een vriend die met hem in een zelfde jachtgroep jaagt .
Hij had geschoten op een reebok en deze was afgesprongen maar na enkele meters gaan liggen in de dekking . Dit had Jef bekomen , natuurlijk was hier de vraag gesteld om te komen . De reden was dat hij met zijn jonge BGS in opleiding dit als oefening kon gebruiken om alzo de hond te laten wennen aan het vinden van een echt stuk wild .
Natuurlijk ging onze vriend op de vraag in maar wat hij toen nog niet wist was dat zijn vriend toch maar voor alle zekerheid eens ging kijken waar de bok lag . Bij het benaderen sprong de bok af en verdween door een haag . Hierbij kon hij de bok niet meer volgen .
Z’n vriend deed het volledige verhaal aan Jef , toen deze zich klaarmaakte . Eerlijk , er gebeuren andere zaken waarbij de waarheid volledig word verdraaid of soms volledig word verzwegen zo je dan volledig op je eigen ervaring verder moet . Maar kom hier was het anders .
Onze jonge voorjager begaf zich naar het aanschot waar enkele kleine spatjes bloed lagen . Verder op het spoor dat de hond uitwerkte was niets te vinden tot hij bij het “eerste “ wondbed kwam . Zweet ( bloed ) niet veel maar toch . Dus de reebok was duidelijk goed geraakt vermits deze al snel was gaan liggen . Ondertussen had de hond een spoor gevolgd dat niet door de schutter was aangegeven daar hij na de haag deze niet meer had gezien .
Het was dus voor onze jonge voorjager volledig vertrouwen op zijn hond . Deze volgde een spoor , waarop geen enkele aanwijzing was te vinden , wat kan maar onze bok was gaan liggen en er was bloed . Ondertussen had Jef een grote vochtige dekking uitgekamd , over enkele grachten , enz . Niets te vinden en was hij terug richting het wondbed gegaan om de hond terug aan te zetten . Ook de tweede aanzet was negatief . Hij besloot om een bericht te plaatsen in onze Whatsapp groep . Dit leverde enkele antwoorden maar niet het verwachte antwoord .
Hij besloot mij persoonlijk op te bellen en deed het relaas van zijn verhaal . Jef “ ik kom “ was mijn antwoord op de vraag hem bij te staan . Een driekwartier later was ik op de afgesproken plaats en kon ik me ook klaar maken . Ondertussen kon ik nogmaals Jef zijn verhaal aanhoren en wist ik wat hij reeds gedaan had . Eén vraag had hij nog , “ wat heb ik mis gedaan “ mijn antwoord “ niets “ .
Op naar de plaats waar de bok had gelegen , even zoeken in de omgeving , niets te vinden . Voor mij was het nu les tijd en kon ik onze jonge cursist laten zien hoe ik dit probleem probeerde op te lossen .Ik besloot Jazz los van de riem te laten werken , trouwens ik weet dat hij niet ver voor mij uit zoekt , dus veilig gevoel .
Jazz nam de richting aan welke Jef met zijn hond had gedaan , we doorzochten het natte gedeelte en wat me opviel was dat er op geen enkele gracht passage was geweest en besloot ik direct te stoppen . De reden waarom gaf ik mee aan m’n cursist . Besluit terug naar het begin , de aanschotplaats . Werken volgens het boekje , hond aanzetten ( los ) observeren en wat bleek dat wanneer Jazz bij het wondbed kwam plots achter de haag een totaal andere richting aan nam . Neus aan de grond en in rechte lijn met de haag mee . Was dit het spoor ?
Terwijl we Jazz zijn werk lieten doen , hij was een 50 tal meter voor ons merkte Jef een spatje bloed op een grasstengel , m’n hond zat goed ? Neen , hij keerde terug en op een 15 meter voor ons maakte hij een haakse bocht en bleef voorstaan , voor ons verwijzen . Hier was iets , dus kijken , een wondbed . Goed zo , bevel zoek vooruit . 10 , 20 , 50 m verder bleef Jazz terug staan en verwees een tweede wondbed . Een goed teken , wondbedden op zo een korte afstand , de bok zou binnen komen . Terug zoek vooruit en weeral ging hij voor ons uit , dit keer met hoge neus . Een heel goed teken , hij bekwam de verwaaiing van de bok , zeker weten . Jazz werd meer gedreven dus we waren kort bij .
Jef maak u klaar , was de opdracht . Het moment om in dit geval het wapen bij de hand te hebben indien het stuk zou afspringen of het stuk levend in zijn wondbed ligt om het een vangschot te geven . Het was nu ook het moment enkele duidelijke richtlijnen te geven aan Jef gezien het zijn eerste maal was dat hij zo wat meemaakte .
Langzaam maar behoedzaam ging Jazz verder , tot we aan een grote dekking van doornen kwamen . Hoge neus en stokstijf bleef hij staan , vlakbij , jawel een wondbed . Vers bloed , dus we waren kort bij maar in deze dekking was voor ons geen doorkomen aan . We vonden enkele spatjes bloed op bladeren die in deze dekking gingen . De bok lag hierin .
Ons plan was , dat Jef zich aan de andere kant van de dekking zo zou opstellen dat hij een duidelijk zicht had en eventueel een vangschot kon geven rekening houdend met de veiligheid van de hond . Ik zou Jazz in de dekking laten gaan . Effen ons opstellen , klaar . Hond vooruit , enkel seconden laten hoorden we dat Jazz de bok vast had aan het krijsen maar deze niet kon houden in deze zware dekking . Het gevolg laat zich raden ,de bok komt uit de dekking enkele meters van Jef die en perfect veilig vangschot kon geven . Prachtig en missie volbracht .
Wat een ervaring voor onze cursist , een betere les kan je niet geven . De bok had en hoog loperschot en wat ons hierbij verwonderde dat we nergens botsplinters hadden gevonden . Maar dit was nu niet belangrijk , de bok was binnen en Jef zijn adrinaline ging terug naar normaal pijl . Ondertussen was de schutter op de plaats aangekomen die ons werk vanop afstand had gezien . Een welgemeend Waidmansheil werd gegeven en de nodige foto’s werden genomen .
Eén zaak is zeker een betere les en ervaring kan ik niet meegeven . Daarom vragen wij indien het mogelijk is dat cursisten in opleiding ons vervoegen om ervaring op te doen ten velde iets wat met theorie en foto’s niet kan . Aan Jef , proficiat , perfect afgewerkt in al de spanning . Top ;
