De RSHCB heeft een open brief geschreven aan de Ministers van de Waalse regering.
Hierin worden een 3-tal zaken aangekaart.
De Jager – beheerder
De fauna vormt de grootste aantrekkingskracht van de Waalse (Ardense) bossen en wouden. En nu willen sommige “krachten” de grootste beheerders van deze fauna, de jagers, in een slecht daglicht stellen. Dit ondanks hun zeer belangrijke economische, sociale en milieu waarde. In 1990 werden afschotplannen ingevoerd om vooral Het Hert beter te beheren. Dit werd door de verschillende WBE’s en groepen opgevolgd, met het huidige, uitstekende, resultaat tot gevolg.
Echter blijkt nu het DNF (Waalse ANB), afschotcijfers op te leggen die niet haalbaar zijn, meer zelfs, plannen die er zullen toe leiden dat in bepaalde regios de populatie gedecimeerd dreigt te worden. Vraag is of deze reglementering ingegeven is op basis van de wildschade of puur ideologisch. Verder blijkt het DNF zich niet bezig te houden met de, gekende, stroperij, maar meer met de nieuwe reglementering rond het bijvoederen. Zijn deze keuzes onschuldig of juist zeer gepland.
Everzwijn afschot – Meer met minder
De status van het Everzwijn is gekend, er zijn er teveel en ze richten ook aanzienlijke schade aan. Door de Jagers worden substantiële inspanningen geleverd om de populaties onder controle te krijgen. Nu is door het DNF een supplementair afschot gevraagd van 10 %. Terug zeer bureaucratisch, zonder rekening te houden met de specificiteiten of de locale omstandigheden. Er werd hiermee zelfs geen rekening gehouden in hun eigen reglementering. Want bij de goedgekeurde verlenging van de Grofwildjacht voor januari 2013, werden schoolvakanties en week-ends uit de jachttijd gehouden. Dus meer verplicht afschot met minder mogelijke dagen, vooral voor de jongeren en de werkende mens.
Geen jagers, geen fauna beheer
De Waalse jagers hebben zich steeds als een trouwe partner getoond bij de vele onderhandelingen. Er zijn contacten geweest, er werd gediscuteerd, maar werd er ook geluisterd ? De Waalse jagers hebben het gevoel dat hun expertise op het terrein niet meer gewaardeerd wordt, meer zelfs, hun goede wil wordt in vraag gesteld. Er is een duidelijk gemis aan respect voor de Jagers, de Jachtwachters en de verantwoordelijken van de WBE’s. Respect dat er zou moeten zijn gezien de inspanningen en (financiële) investeringen.
De stelling is hier zeer duidelijk: het evenwicht tussen fauna (Wild) en Flora (de bossen van het DNF) zal er zijn door samenwerking met de Jagers. Of het evenwicht zal er niet zijn.
Het is me toch altijd wat met die hooggeplaatste dames en heren.
Men is niet in staat om een europese eenduidige wetgeving op te stellen, noch voor de jacht, noch voor om het even welk ander onderdeel (zoals maximum snelheden bijvoorbeeld), laat staan dat men dat dan al in België zou kunnen.
Een contract met “de staat” is steeds een onderneming die op drijfzand gebouwd is, onbetrouwbaar en levensgevaarlijk.
Of waarin een klein land toch alweer groot kan zijn : de incompetentie van zijn bestuurders.
Jagers worden enkel nog gebruikt voor de geldstroom op gang te houden, natuur heeft er al lang niet meer mee te maken. Wat ooit mijn hobby was , is mijn tweede bedrijf geworden, kwestie van het niet failliet te laten gaan !