Regulering Verwilderde Duiven

Eind december hadden we een item rond de Regulering van verwilderde Duiven
En daar kregen we een korte en eenvoudige vraag.

 
Maar zoals het meestal is met eenvoudige vragen is het antwoord niet zo eenvoudig.
Dus gingen we te rade bij onze Huis en Hunting raadsman “Tom”.
En ijverig zoals hij is geeft hij hier niet enkel het antwoord voor de vraag rond het schieten maar ook rond de consumptie of verwerking.

Afschot

Er zijn wel enkele zaken te vermelden over het afschot van niet beschermde- of niet jachtwildsoorten.
Verwilderde stads/reis duiven zijn geen beschermde soort (niet opgenomen in het Soortenbesluit van 15 mei 2009) of jachtwildsoorten (niet opgenomen in het Jachtdecreet van 24/07/1991). Ze zijn bijgevolg vogelvrij, indien ze geen eigenaar (meer) hebben. De vraag exoot of niet doet er in feite niet toe. De wetgeving biedt bijvoorbeeld bescherming aan de Canadese gans, die een exoot is, door ze als jachtwild te beschouwen. Het doden van deze ganzen is gebonden aan regelgeving, die andere vormen van ‘verdelging’ (vb. vergiftigd graan,…) niet toestaat, dit in tegenstelling tot de nijlgans waar geen enkele bescherming van toepassing is.
Iedereen mag verwilderde duiven doden, mits toestemming van de grondeigenaar (algemeen principe om op andermans grond iets te mogen doen). Deze duiven mogen met vallen, gif, vuurwapens of andere methoden worden gedood. Er zijn geen beperkingen hierop. Deze situatie is vergelijkbaar met die van bruine ratten, muskusratten, enz.
Een belangrijke randvoorwaarde om verwilderde duiven te schieten is dat de wapenwetgeving verplicht dat men een wettige reden heeft vooraleer men vuurwapens mag gebruiken. Jacht is een wettige reden om gewapend in een jachtrevier aanwezig te zijn of ook buiten jachtrevieren, bijvoorbeeld voor de bestrijding van kraaiachtigen. Een wettige reden is noodzakelijk om vuurwapens te gebruiken in een tuin. Het voornemen om verwilderde duiven te doden is geen wettige reden aangezien er geen wetgeving van toepassing is op verwilderde duiven.
Om wel verwilderde duiven te schieten in tuinen, denk ik bijvoorbeeld aan het deel uitmaken van de betrokken tuin in een jachtrevier. Als de tuin aansluit op een jachtrevier en is ingetekend in het jachtplan en de eigenaar van de tuin het jachtrecht afstaat aan de naburige jachtrechthouder (of zelf de naburige jachtrevierhouder is), kunnen er tijdens de open jachtperiode verwilderde duiven worden geschoten in deze tuin. Met open jachtperiode bedoel ik de periode tussen de eerste datum van de opening van de jacht (15/08 voor de ganzen) tot de sluiting van de jacht (28/29 februari – konijn en houtduif). Op dit moment heeft men als jager steeds een wettelijke reden om gewapend in het jachtrevier te zijn. Buiten deze periode, en ook in het geval de tuin geen deel uitmaakt van een jachtrevier, kunnen verwilderde duiven enkel worden geschoten via meldingen bestrijding van wild of beschermde soorten. De bestrijding van wild of beschermde soorten geeft dan een wettelijke reden om gewapend te zijn. Belangrijk is ook de bepaling van niet in de richting van huizen te schieten op minder dan 150m.
 

Consumeren of verwijderen

Het consumeren van verwilderde duiven (net als het doden, …) is niet geregeld in de wetgeving. De wetgeving op het vernietigen van dierlijk afval is mij niet zo goed bekend. Ik heb dit in het verleden eens nagevraagd bij OVAM voor de beschermde soorten (kraaien, enz.). Hieruit bleek dat er geen wetgeving van toepassing was voor de vernietiging van kadavers van kraaien.
De Europese Verordening 1774/2002 (betreffende niet voor menselijke consumptie bestemde dierlijke bijproducten) is niet van toepassing op hele kadavers of delen van wilde dieren waarvan niet wordt vermoed dat zij met op mens en dier overdraagbare ziektes zijn besmet, met uitzondering van voor commerciële doeleinden aangevoerde vis en kadavers of delen van wilde dieren die gebruikt worden voor de productie van jachttrofeeën.
Het Vlaams Besluit dierlijk afval definiëert dierlijk afval als dierlijke bijproducten , zoals gedefinieerd in de Verordening 1774/2002, voor zover ze voldoen aan de definitie van afval uit het decreet van 2 juli 1981 betreffende de voorkoming en het beheer van afvalstoffen, met uitzondering van keukenafval, etensresten, voormalige voedingsmiddelen, rauwe melk, eierschalen en bijproducten van gebarsten eieren, honing, schalen van schaaldieren, schelpen van schaaldieren, inhoud van maagdarmkanaal, in zoverre  deze gescheiden is van het maagdarmkanaal, uitwerpselen, eicellen, embryo’s en sperma.
De dode vogels waarover u het hebt vallen dus niet onder de hiervoor genoemde regelgeving. De beste oplossing lijkt ons de vogels  te begraven of achter te laten op een niet-milieuhinderlijke manier.
We beseffen dat dergelijke zaken niet zijn opgenomen in de nu geldende wetgeving. Momenteel wordt er echter gewerkt aan een herziening van het besluit dierlijk afval en de bedoeling is hierin ook regelgeving rond jachtpraktijken en natuurbeheer mee op te nemen.