Jachttrofeeën

In een tweede deel rond Jachttrofeeën, de berekening.

Trofee Berekeningen

Om de grootte en de belangrijkheid van een trofee te kunnen vergelijken werd door de uniforme berekeningsmethode uitgedokterd.
Reeds eind 19e eeuw was er met het boek “Records of Big Game” een eerste aanzet om de waarde van trofeeën te bepalen. Vooral op basis van de mathematische formules van de  “Boone and Crocket Club” uit Noord America werd gedurende verschillende conventies verder gewerkt met de “Madrid Formula” als resultaat. Het duurde echter tot eind 1977 tot er een finale methode qua berekening ontwikkeld werd.
Het CIC (International Council for Game and Wildlife Conservation – Conseil International de la Chasse et de la Conservation du Gibier), is het internationale orgaan dat de gelijke berekening wereldwijd controleert.
De berekening baseert zich op een aantal indicaties zoals

• Metingen: Dit zijn vooral de meetbare (kwantiatieve) elementen zoals: totale lengte van het gewei, oogend en wolfend (Edelhert), omtrek van der rozen, gewicht van het gewei (berekend door onderdompeling in water), aantal enden;
• Kwaliteit: De kwaliteit van een trofee wordt nagekeken qua: kleur (donkerder is beter), parels, vorm van de enden;
• Min-punten: Eventuele minpunten spelen ook een rol: onregelmatigheid van het gewei (oneven endes), ongelijke vorm van de enden, …;

hierbij de CIC berekeningsmethode van de meest voorkomende soorten:

• Edelhert
• Ree
• Everzwijn
• Moeflon

Verder is er ook nog een medaille systeem voor de verschillende trofeeën: