Af en toe is er een artikel waar de reacties op de reacties toestromen. Zo ook met Honden aan de Leiband.
En dan brengen we graag wat orde.

Algemeen geldende wettelijke bepalingen

Er is echter geen algemeen geldende wettelijke bepaling die stelt dat honden altijd en overal in openbare ruimten aan de leiband moeten.
Wat onrechtstreeks wel een algemene bepaling is die in dit kader van belang kan zijn, is het artikel 1385 van het Burgerlijk Wetboek inzake aansprakelijkheid. Een hond die niet aan de leiband ligt, is een hond waarover uiteindelijk een stuk controle weg is en die dus schade kan veroorzaken (in het verkeer lopen is zo een mooi voorbeeld).
“De eigenaar van een dier, of, terwijl hij het in gebruik heeft, degene die zich ervan bedient, is aansprakelijk voor de schade die door het dier is veroorzaakt, hetzij het onder zijn bewaring stond, dan wel verdwaald of ontsnapt was.”

Lokale Regelgeving

De regelgeving rond Honden aan de Leiband is lokale regelgeving. Vaak zullen steden en gemeenten in een politieverordening bepalen wat kan en niet kan ten aanzien van honden in de openbare ruimte. Die heeft evenzeer geldende kracht als wetten, decreten, … voor iedereen die zich op het grondgebied van die stad of gemeente bevindt en zich er dan ook naar dient te gedragen (of riskeren gesanctioneerd te worden met een GAS-boete vandaag de dag). Dit is ingegeven door het principe dat zaken best geregeld worden door de best geplaatste instantie. Bij meer lokale zaken zoals waar honden al dan niet aan de leiband moeten zijn dit de lokale besturen.
Voor bossen kan je meestal ook specifieke reglementen terugvinden die uitgaan van de beheerder ervan waarin de nodige bepalingen rond honden zijn opgenomen. Dat kan de gemeente zijn op wiens grondgebied een bos ligt of bijvoorbeeld ANB heeft ook bepalingen voor de natuurgebieden die zij beheert, enz..
Belangrijke kanttekening is dat bovenstaande geldt als leidraad in openbare ruimten. Privéterrein is natuurlijk een heel andere zaak.

Jachtwetgeving

Specifiek voor de Jacht is er artikel 10 van het Jachtdecreet:
“Het is verboden om honden te laten jagen of rondlopen op gronden waarvan het jachtrecht aan een ander toebehoort.”
Die bepaling zit er duidelijk in om te vermijden dat jagers op elkanders gronden met hun honden jagen/gaan. Er wordt immers duidelijk verwezen naar het jachtrecht in artikel 10 van het Jachtdecreet (en wanneer niet nageleefd sanctioneerbaar vanuit de milieuregelgeving). Veel gronden waarop gejaagd wordt zijn in essentie al niet betreedbaar/bewandelbaar door onbevoegden gezien in principe privé. Dus al helemaal niet met honden, of ze nu aan de leiband liggen of niet.