Doorheen het volledige jaar gaan we de ontwikkeling van het gewei van het Hert volgen.
En wel specifiek één hert. Steeds herkenbaar aan het ingescheurde linkeroor.

Elk jaar werpen de mannelijke herten de stangen af. Door zogenaamde beenvreters wordt via het bloed het bot net onder de rozenkrans opgelost en werpen de herten hun gewei af. Het tijdstip van afwerpen wordt door de hoeveelheid mannelijk geslachtshormoon bepaald. Eerst de oudere herten (februari-maart) en pas later (maart-april) de jongste herten. Soms worden de stangen gelijktijdig afgeworpen, maar het kan ook wel eens een paar dagen duren voordat de tweede stang valt. Het breukvlak, de zegel, is eerst nog rood van het bloed. Vrijwel direct begint de groei van het bot en wordt het nieuwe gewei gevormd, dat vooralsnog door een zachte grijsbehaarde huid, de bast, omgeven is. Net onder de huid en op het bot lopen de bloedvaten, die het groeiende gewei voeden.
 
En eind oktober is dit het resultaat.
– Fotograaf Herman Meijboom