Filmproject rond Jacht

‘Een weidelijk jager’ is een verhaal over een jager die nog maar kort de kans heeft om het edelhert te schieten waar hij al jaren achteraan zit. Maar vooral is het een film over het waarom van het jagen. Kun je dichter bij de natuur komen of er zelfs één mee worden door actief een plek in te nemen aan de top van de voedselketen.
Kortom: een film over hoe het voelt om jager te zijn.
Ik heb jagers leren kennen als mensen die een sterk gevoel van rechten en plichten kennen naar de natuur. Aan de ene kant is er de verantwoordelijkheid om zorgvuldig te jagen, oftewel ‘weidelijk, te jagen: nooit teveel schieten, weten wat je schiet en nooit dieren onnodig laten lijden. Die verantwoordelijkheid geldt ook naar de natuur in zijn geheel: veel jagers besteden veel tijd aan natuur- en landschapsbeheer in hun gebied: wildakkers inzaaien, eendenkorven plaatsen en bomen onderhouden.
In ruil voor die verantwoordelijkheid mogen ze ‘oogsten’ uit de natuur door wild te schieten en op te eten. Al zal elke jager zeggen dat het schot maar een klein deel is van het hele jagen, het schieten is een voorrecht waar ze wel plezier aan beleven.
Marien, de hoofdpersoon van deze film, voelt zich net als veel jagers daarin af en toe onbegrepen door de mensen uit de stad. Omstanders zijn bang voor ‘mannen met geweren’. De politiek komt met steeds wisselende regels waar jagers aan moeten voldoen. En de jachtgebieden worden steeds kleiner en opgehakt door het oprukkende stedelijke landschap.
In deze film volgen we Marien naar het gebied waar hij nog echt jager mag zijn: een uitgestrekt bosgebied in Duitsland waar een bevriende, wat oudere jager, de jachthouder is. Daar groeten mensen in de supermarkt hem met ‘Waidmannsheil’, veel jagersgeluk. Daar is volgens hem geen discussie over de jacht. Die is er gewoon, zoals die er al duizenden jaren is.
Op een afgelegen hoogzit geniet hij van elk moment in het bos en de dieren die hij ziet, maar hij is steeds op zoek naar dat ene hert. Een paar jaar geleden heeft hij het gezien en laten lopen omdat hij twijfelde of het beest geschikt was voor het afschot. Wel heeft hij het gefilmd om te laten zien aan de jachthouder. Die heeft hem nu toestemming gegeven om het te schieten. Maar dat moet wel snel gebeuren, want de jachthouder gaat na dit seizoen zijn gebied verkleinen, waarna andere jagers het gaan bejagen.
Hoe gaat een jager uit de polder om met deze kans? We zien in de film hoe hij het laatste seizoen doormaakt op de hoogzit. En hoe het voelt om op de pieken te zitten van je kunnen als jager. Een unieke kans om in het hoofd te kijken van een jager.
De jacht is er en is veel mensen dierbaar. En dat is wat documentaire moet zijn in mijn optiek: zonder oordeel met iemand meekijken, om in te voelen, te begrijpen hoe het is om een ander te zijn en wat hen dierbaar is.
Het grote deel van de opnames is achter de rug. Maar er is nog werk aan de winkel voor de eindredactie en de final editing.
Doe zoals Hunting en steun dit filmproject via CineCrowd.